سنجش اثربخشی دوره های آموزشی- ترویجی کارشناسان در حفاظت از منابع طبیعی (با تأکید بر اکوسیستم‌های جنگلی)

تحقیق حاضر به سنجش اثربخشی دوره های آموزشی- ترویجی کارشناسان در حفاظت از منابع طبیعی با تأکید بر اکوسیستم‌های جنگلی پرداخته است. این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی و به روش توصیفی- همبستگی و باز پسین (معطوف به گذشته) است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه کارشناسانی (414 نفر) است که در سال 1387 در دوره های آموزشی شرکت نموده‌اند. جمعیت مورد مطالعه بر اساس فرمول کوکران برابر با 180 نفر محاسبه شد. در این تحقیق به منظور انجام نمونه‌گیری از میان جامعه آماری موجود، از روش نمونه‌گیری تصادفی استفاده گردید. شیوه اجرای تحقیق به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان می‌دهد که بین متغیر های سطح تحصیلات، دفعات شرکت در    دوره های آموزشی، انطباق اهداف دوره با نیازهای کارشناسان، مناسب بودن مکان برگزاری دوره، نو بودن مطالب آموزشی، مناسب بودن محتوای آموزشی، رضایت از آموزشگر، تسلط آموزشگر به موضوعات آموزشی، تجربه کاری آموزشگر، استفاده از بحث گروهی، بازدیدهای علمی، آموزش عملی و وسایل کمک آموزشی با متغیر اثربخشی دوره های آموزشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای سطح تحصیلات، انطباق اهداف دوره با نیازهای آموزشی کارشناسان، استفاده از آموزش عملی و استفاده از بحث گروهی نقش مثبتی در اثربخشی دوره های آموزشی داشته‌اند. ضمن اینکه متغیرهای مذکور 50 درصد از تغییرات متغیر وابسته، اثربخشی دوره های آموزشی را تبیین نموده‌اند.